Kooplust op de dierenmarkt

Zoals ik eerder al schreef in 'de verdwenen kuikens en paella', zou dit verhaal nog een staartje krijgen, namelijk: Hanneke gaat nieuwe kipjes kopen. Dat gebeurde op Eerste Paasdag in Brue-Auriac waar een planten- en dierenmarkt werd gehouden. Baukje en ik mochten mee. Joepie :-)

Bij mij ging dat gepaard met veel goede voornemens en met de portemonnee diep in de tas begraven, want het liefste heb ik een hele diergaarde om me heen. Wat dat betreft ben ik een paar jaar te laat op Favori gekomen... eerder liepen er ezels en struisvogels rond, en schapen, ganzen en een kalkoen. Maar met 10 pauwen, een paar kippen, 5 Favori-katten, 2 Border Collies en m'n eigen Abessijn en Siamees (+ al het ongedierte wat het huis in wandelt, of door de Abessijn naar binnen wordt gebracht), kom ik natuurlijk niets te kort. Toch ligt de verleiding op de loer...

Al na 1 minuut sta ik me te vergapen aan dit bijzondere konijnebeest... zie wat een mooie oren hij heeft... en die mooie zwarte streep op z'n ruggetje... en al die prachtige zwarte vlekjes. Ik ben als een blok voor deze kanjer gevallen en stel Hanneke voor het lege geitenverblijf een nieuwe bewoner te geven. Waarop Hanneke naar de prijs informeert en mijn liefde gelijk een knauwtje krijgt, want Joekeltje kost maar liefst 80 euries (dat noem ik nog 's buitenlanders afzetten... ze hadden heus mijn Nederlands wel gehoord!!) "Erg duur voor een konijn dat zich misschien onder de omheining door zal graven en dan verdwijnen zal in de bossen", zegt Hanneke (heel verstandig). Maar ik ben verliefd, stop de portemonnee wat dieper weg en neem met pijn in m'n hart afscheid. Paul, die ook met Carla over de markt wandelt, begrijpt mijn dilemma niet. "Dat is toch helemaal niet duur voor zo'n groot konijn. Daar hebben we met 10 man toch een heerlijke hap aan" (Paul houdt niet zo van beesten :-)

Hanneke bekijkt de eerste kippen en vraagt zich af of ze pondeuses of poules zal kopen. "Wat is het verschil?" is mijn nogal domme vraag. Ik weet niet beter of een kip is een kip :-) Hanneke: "Het is net als met koeien. Je hebt toch melkkoeien en vleeskoeien! Dat is met kippen ook zo. Een pondeuse is een legkip, en een poule is een vleeskip. Daar kan de haan mooi bij, en dan krijgen we kuikentjes. De kip gaat een keer in de pan". We vervolgen onze tocht over de markt, op zoek naar de beste en mooiste kippen...

Er zijn niet alleen kippen en konijnen... er staan zelfs paarden. Hele mooie.

En eenden en ganzen.

En ook niet goed voor de portemonnee zijn deze mooie, lieve ezels. Hanneke weet te vertellen dat ze wel 1000 euro kosten. Ook de ezel wordt van mijn verlanglijst geschrapt.

De lichtgrijze ezels met de kruisvormige streep op de rug en de roodbruine oren, zijn Provencaalse ezels. Wat zijn ze toch mooi.

Zoekplaatje: Hanneke bekijkt de kippen (klik op de foto om te vergroten).

We zijn weer terug bij de kippenkraam waar we onze zoektocht begonnen, en de kwestie 'pondeuses of poules' houdt Hanneke nog flink bezig. Ik kijk nog even bij Joekeltje die nog steeds niet verkocht is, en ondertussen gelukkig een groter hok heeft gekregen.

Baukje fotografeert een kloek met kuikens.

Hanneke heeft haar keus gemaakt. Er gaan 2 pondeuses en 4 poules mee naar Favori.

Op de terugweg komen we langs een kraam met vreemd uitziende dingen. "Wat zijn dat?", vraag ik Hanneke. "Dat is om vogeltjes aan te spiesen... het geheel wordt dan in de open haard gezet waar het geroosterd wordt. Vooral roodborstjes en lijsters zijn populair", besluit Hanneke. Jakkes, wat barbaars. Wat kunnen er in een land toch een rare gewoontes zijn. Hebben wij Nederlanders ook zo'n weerzinwekkend iets? overpeins ik. Of anders gezegd: wat lijkt voor buitenlanders absurd en raar, en is voor Nederlanders heel gewoon? Eerlijk gezegd weet ik zo niets te verzinnen. Ik zal het eens aan een buitenlander vragen.

Hanneke en Baukje vinden de eigenaar van de kraam wel wat hebben. Er zit een mooie kop op, hoor ik :-) Ik zal de laatste zijn om dat te beamen. Toen Hanneke hem namelijk vertelde dat ik nooit en te nimmer een mooi vogeltje zal eten, klopte hij trots en liefkozend op zijn te dikke buik. Bah!!

Baukje is benieuwd wat de houten vogel kost...

... en krijgt een prijs te horen die nogal aan de hoge kant ligt. "Ik ben maar een arme weduwe", deelt ze de vogelman mee.

Waarop de vogelman een zakdoek uit zijn broekzak trekt, een paar denkbeeldige tranen droogt, en zegt dat hij een arme weduwnaar is. Theatrale fantast, denk ik afkeurend :-) We laten de man en zijn rariteitenkraam alleen en vervolgen onze weg. "Ammehoela, die man is echt geen weduwnaar" zegt Baukje resoluut. "Hoe weet je dat", vraag ik nieuwsgierig. "Waarom kan die man geen weduwnaar zijn?" "Dat zie je aan zijn zakdoek", legt Baukje uit. "Die is schoon en keurig gestreken opgevouwen. Dat doen weduwnaars niet, dus deze man heeft gewoon een vrouw". Hanneke en ik barsten in lachen uit, en ik complimenteer Baukje met haar opmerkzaamheid.

Het was een dag vol wijze levenslessen, en dat op een markt in een klein Frans dorpje :-)

's Avonds laat verschafte een tot nog toe onbekend beest, zich toegang tot het kippenhok. Hanneke hoorde tumult, ging poolshoogte nemen, vond TchinTchin in het kippenhok, en een aantal kippen erbuiten. Alle kipjes waren er nog, maar het gaas was ernstig toegetakeld. Uren is Hanneke bezig geweest om het gaas te herstellen. Heel inventief heeft zij barbecue-roosters gebruikt :-) Het kippenhok is wel weer safe, maar ziet er niet uit. Maar daar malen de kipjes niet om... zij mogen buiten hun kostje bij elkaar scharrelen en zien het hok alleen wanneer zij 's avonds weer op stok gaan.