Argentat

Een blog hoort een soort dagboek te zijn, vind ik. Dus niet achteraf en weken later, gebeurtenissen erop gaan zetten. Tot nu toe lukt dat niet zo best. Ik loop meer dan een maand achter. En zaterdag vertrek ik naar de Provence. Weer een nieuw hoofdstuk. Ik beloof beterschap. Ga de komende weken alles wat ik in de Corrèze heb ondernomen, op de blog zetten. Te beginnen bij vandaag. Ik bezocht Sandrine en Laetitia die in Argentat een winkel hebben met agrarisch getinte kado-artikelen en eigen ontworpen T-shirts. Er is nog een derde in het spel, en dat is boer Jacques die op zijn boerderij Limousinkoeien houdt, en levensgrote koeienbeelden op zijn land tentoonstelt. Hij baalde van het slechte imago dat de boeren hebben, en zette met de 2 Francaises 'Pro Vaches' op. Dat betekent 'Pro Koe'. Naast de winkel hebben ze door heel Frankrijk verkooppunten, en worden agrarische beurzen bezocht. De overall heb ik gekocht voor het snoeiwerk in de wijngaard, waar ik volgende week aan ga beginnen. Het opschrift luidt: 'Boer. Om trots op te zijn'. Ik schoot de nodige foto's voor een reportage voor 'Boerderij', en daarna was het tijd voor een rondje Argentat.

Delmas heeft veel voor Frankrijk gestreden. Ik denk dat het mooie huis met de blauwe luiken zijn geboortehuis is. Er staat een standbeeld voor het huis, en op een bord staat zijn leven beschreven.

De rest van de middag heb ik langs de rivier gewandeld, en de authentieke details op de huizen in het oude binnenstadje bewonderd.

 Bij thuiskomst een warm onthaal! Sil komt enthousiast over het gazon naar me toe gerend. "Kijk es wat ik voor je heb". Lommel zit luid klagend bij de deur. "Het is één grote bende binnen". Ik zwaai de deur open en wordt getroffen door de aanblik van 100den veertjes verspreid door de hele gite. Ik ga op zoek naar het lijk :0) Vergezeld door een langs mijn been strijkende Sil. "Goed zo jongen. Ik ben trots op je"! In de hoek zie ik iets liggen. Het lijkt wel een roofvogel. Nee, het is een grote spreeuwachtige merellijster :0) Ik loop terug naar de keuken en kijk, nog een verrassing... wel 50 kreperende wespen op de vloer. Great! Bienvenue à la maison (welkom thuis).

De Magnolia

Onder de Magnolia

Ik heb wat met Magnolia's, maar wist op moment van fotograferen niet dat het om een Magnolia ging. Paul, die de Eend had gebracht en die me op weg naar Terrasson de eerste les gaf in 'zo rijd je een Eend', en deze foto's heeft gemaakt, stapte nog op een Frans dametje af, om het haar te vragen. Maar nee, zij wist het niet. En die tig mensen die ik het de afgelopen maand heb gevraagd, ook niet. Zelfs mijn zwager die boomkweker is, wist het niet. Niet boos worden Gerben :0) Ik maak gelijk even reclame voor je!

Oefenen met mijn nieuwe Sony AX 380

Op de site van 'Talent vergrijst niet' vind ik het inspirerende verhaal over een Magnoliazaadje. Leuk dat het verhaal in Frankrijk begint:

Het inspirerende verhaal van de Magnolia boom

De Magnolia is genoemd naar Pierre Magnol (1638-1715), hoogleraar in de medicijnen en botanie te Montpellier. De Nederlandse naam voor Magnolia is tulpenboom, omdat de bekervormige bloem wel op een tulp lijkt.

Pre historische schoonheid

Het geslacht Magnolia is van de nog bestaande bloemplanten de oudst bekende soort. Archeologen hebben een fossiele magnolia gevonden van ongeveer 20 miljoen jaar oud. Magnolia’s hebben dan ook enkele primitieve kenmerken, zoals grote bloemen aan het eind van de takken en gedurende de winter zijn de knoppen van de magnolia beschermd door een grijs-bruin, vilten mutsje.

Duurzaam talent

In 1982 werd in Japan een zeer oude nederzetting opgegraven, naar schatting 2000 jaar oud. De boerenbevolking bewaarde hun oogst in putten. In een van die putten werden nog wat rijstkorrels gevonden. Deze zaden waren zwart en hadden geen kiemkracht meer.

Er was echter één ander zaadje gevonden. Dit zaadje kiemde wel en er groeide een plant uit. Er was geen enkele twijfel over; het betrof een Magnolia kobus. Elf jaar later bloeide de plant voor het eerst, met dertig prachtige bloemen. De bloem week iets af van de bestaande Magnolia kobus. In plaats van de gebruikelijk zes kroonbladen had dit exemplaar er acht. De erfelijke eigenschappen waren van een oude soort, die eigenlijk verdwenen was.

U begrijpt dat wetenschappers de ontwikkeling van deze plant nauwlettend volgen. Het is dan ook heel bijzonder, zo’n zaadje dat na 2000 jaar slapen tot bloei komt.

Het talent van de Magnolia is om een prachtige schoonheid te laten zien. En deze schoonheid is niet tijdgebonden maar wel afhankelijk van de condities. Talent vergrijst niet, zelfs niet na 2000 jaar!

De keiharde vrucht van de Magnolia

En wie wist mij wel te vertellen dat het om de Magnolia ging? Dat zijn Gerrit Jansen en Ieneke Broekman die in St. Robert wonen, een prachtig oud dorpje op 20 minuten rijden vanaf Miège-Dame. Zij zijn de eigenaren van 'Hermitage Rochas Couchaud' en echte natuurmensen. Ik heb er foto's gemaakt en zal later een reportage maken over 14 bijzondere orchideeën, een libelle, een vlinder en een vleermuis, die daar in het natuurgebied leven. Neem vast een kijkje en boek een heerlijke natuurvakantie op dit prachtige landgoed.

De Plus Belles en de katten

Tot 1/11 woon ik in gite La Petite

De oase van Antoine en Inez Snijers heet 'De Plus Belles' en ik, trots dat ik al een beetje Frans ken, dacht dat zoiets betekende als 'de allermooiste'. Want het woordenboek zegt naast '(het) meeste, plus(teken), plus(punt)' ook het volgende zinnetje 'la plus belle fille du monde' oftewel 'het mooiste meisje ter wereld'. Dus mijn logische gedachtegang was dat 'De Plus Belles' voor Antoine en Inez het allermooiste plekje is. Dat is het ongetwijfeld, maar daarnaast betekent het nog iets anders, namelijk 'opnieuw, krachtig'. Antoine heeft in NL jarenlang in de autobranche gezeten, en Inez heeft 23 jaar in Engeland gewoond en een naai-atelier geleid. Zij zijn elkaar 5 jaar geleden tegen gekomen, en 'De Plus Belles' betekende een nieuwe, krachtige start. Hier lees je meer over 'De Plus Belles'.

Vanuit La Petite kijk op gite La Grande

Een andere titel voor deze blog zou kunnen zijn: 'Wifi is een ramp!'. Want er hoeft maar één wolkje aan de lucht te hangen, en de verbinding is prut. Voor de digibeet; Wifi houdt in dat er een draadloze verbinding is. Als tie het doet, ben ik blij en hoor je me niet klagen. Maar waardoor heb ik Frans leren foeteren als de beste! Juist, aan de keukentafel in gite La Petite, waar de zoveelste foto halverwege het uploaden stagneert. Gggrr. Ik loop dus hopeloos achter met allerlei sfeerblogjes over de prachtige Creuze. Het is dus geen luiheid van mijn kant, maar wolkjes aan de hemel die de boosdoener zijn.

Lommel op wacht

Sinds wanneer ik 3 katten heb? Sinds Inez een paar dagen voor mijn komst La Petite ging schoonmaken en op Minouch stuitte, verscholen onder het bed. Minouch is een mooie albino-poes en niet doof. Doofheid kan een aangeboren afwijking zijn bij albino-katten. Zo niet Minouch. Zij is wel oost-Indisch doof wanneer Antoine of Inez haar roepen. "Minouch, kom je thuis, Minouchepoes". Maar Minouch verblijft in La Petite, en vindt de buitenlanders razend interessant. Een Abessijn en een Siamees zie je niet iedere dag!

Sil en Minouch

Die aantrekkingskracht is niet wederzijds. Sil en Lommel zijn nu bijna 3 weken in La Petite, en konden Minouch in het begin niet uitstaan. En vrienden zijn ze nog steeds niet. Ze mag in huis, maar o wee als ze te dicht in de buurt komt! Sil negeert haar, maar Lommel heeft het er maar moeilijk mee.

Zij-aanzicht op gite La Petite

Zo durfde Lommel dagenlang het huis niet uit, en het balkon niet af. In Puyberaud heeft zij op een nare manier kennis gemaakt met Bello, de hond. Dat resulteerde in een klim-en-hangpartij op 2 meter hoogte aan de muur van het landhuis. Het was 's avonds laat en stikdonker. Behalve het opgewonden gejank van Bello, hoorde en zag ik niets. Waar was Lommeltje? Ineens hoorde ik nagels krassen. Lommel stond op het punt van de muur te vallen. Ik kon haar net oppakken, voordat Bello dat zou doen. Het bloed liep me over de armen! Arme Lommel.

Daar zit toch echt een beestje!

Sindsdien is iedere blaf reden tot paniek. En Chitta, de hond van Antoine en Inez, wil nog weleens blaffen, net zoals iedere andere normale hond! Afijn! Op een mooie dag was Lommel 'die bleke trut' in haar huis zo zat dat ze haar angst voor buiten vergat, op een wolk van adrenaline het huis uitvloog, en Minouch tot halverwege de oprit achterna zat!

Minouch, de albino

Daarna was mevrouw over haar angst heen en een paar uur later liep ze al met Sil langs het zwembad te paraderen. Daar gleed ze uit en haalde 2 natte pootjes. Helaas kreeg ik dat niet op de foto. Maar ik lach heel wat af met dit trio.

Lommel durft het balkon niet af!

Inez en ik zijn met Minouch naar de dierenarts geweest, waar ze door middel van een echo onderzocht is op eventuele kittens. Gelukkig, die zijn er niet. Tenzij ze korter dan 3 weken geleden is gedekt, dan zijn de kittens nog te klein om op de echo te zien. Afwachten maar, want Minouch eet als een slootgraver. Niet alleen haar eigen bakje, ook die van Lommel en Sil! Ook is er gekeken of Minouch een chip heeft. Dan zou de eigenaar opgespoord kunnen worden. Maar er is geen chip, dus mag Minouch blijven.

Minouch is echt fotogeniek

Sil en Lommel hadden in Noorwegen een zeer royale buitenren, waar menige binnenpoes een moord voor zou begaan. Maar er gaat niets boven de vrijheid! 'De Plus Belles' ligt dicht aan de weg, waar men gewoon met 60 a 80 km. overheen jakkert. Ik zie wel dat Lommel en Sil bang zijn, als er een auto langs raast. Maar ik zag ook hoe Sil midden op de weg, zijn poot zat te wassen. Zucht. Ik kan ze ook niet opsluiten. Het is er maar het beste van hopen!

Lieve loense Lommel en de heerlijke vijgen

In Puyberaud bracht Sil babykonijnen naar huis. Gelukkig waren die al dood. En gelukkig dat die hier in Miège Dame blijkbaar niet zitten. Met de muizen is het een ander verhaal. Op topdagen worden er 6 naar huis gebracht! Vaak levend, om nog even lekker mee te spelen. Hoeveel muizen ik al gered heb? Ik ben de tel kwijt geraakt. En Minouch maakt het helemaal spannend! Die pakte een dode muis die ik vanmorgen op de vensterbank had zien liggen. Toen ik hem 10 minuten later wilde opruimen, was tie weg! Even later vertelde Antoine dat Minouch een dode muis bij hen naar binnen had gebracht. Dank je Minouch!

Op topdagen brengt Sil wel 6 muizen naar binnen :0(

Een koe met kanker

Prachtig Noors Roodbont. HEorSHE rechts, en Ibbel links.

Voor wie al langere tijd de bessakergardblogspot niet meer heeft bekeken... hier de link van mijn één na laatste blog, tevens afsluiting van deze blogspot, geschreven naar aanleiding van het 4H-kamp dat afgelopen zomer in Bessaker werd gehouden.

De 5-delige serie over de keizersnede die 4 uur duurde, werd opgemerkt door Vetsweb, een site voor veeartsen wereldwijd. Zij kwamen met het voorstel een compilatie van deze serie te maken. Na enig nadenken ging ik akkoord, maar stelde wel de betreffende veearts in Bessaker op de hoogte. Afijn! Hoe gaat het spreekwoord ook alweer? Het is beter geen slapende honden wakker te maken! Dat is dus ook echt zo. Terwijl ik alleen maar de veearts de kans wilde geven, correcties aan te brengen. Ik kreeg een nare mail terug, met de waarschuwing dat hij me aan zou klagen, wanneer zijn naam en foto's met hem erop, gepubliceerd zou worden. Tsjonge zeg! Zijn naam kwam er niet in voor, en de foto's heb ik bij laten snijden. Zie hier het resultaat.

Afgelopen week plaatste 'Boerderij' opnieuw een blog over HEorSHE (mijn eerste koekalf in Noorwegen, de bovenste foto), namelijk de blog 'een koe met kanker'. Net als de vorige blog, heeft ook deze een happy end. In deze blog vind je de link van een reportage, waar onderstaande foto uit komt. Lezers die niet willen weten, hoe het stukje vlees op tafel komt, kunnen beter niet kijken! Er is op de site van 'Boerderij' behalve positief, ook erg negatief op gereageerd. Zelfs iemand die het abonnement op gaat zeggen, omdat deze reportage volgens hem niets te maken heeft met de moderne landbouw! "Tsjonge", zeg ik voor de 2de keer. Wat een belachelijke reactie! Noodslachtingen zijn in Noorwegen een dagelijks terugkerende standaardprocedure. Hiermee beweert hij dus dat Noorwegen geen modern land is, wat landbouw betreft. Een discussiepunt!

Yummie!