De Magnolia

Onder de Magnolia

Ik heb wat met Magnolia's, maar wist op moment van fotograferen niet dat het om een Magnolia ging. Paul, die de Eend had gebracht en die me op weg naar Terrasson de eerste les gaf in 'zo rijd je een Eend', en deze foto's heeft gemaakt, stapte nog op een Frans dametje af, om het haar te vragen. Maar nee, zij wist het niet. En die tig mensen die ik het de afgelopen maand heb gevraagd, ook niet. Zelfs mijn zwager die boomkweker is, wist het niet. Niet boos worden Gerben :0) Ik maak gelijk even reclame voor je!

Oefenen met mijn nieuwe Sony AX 380

Op de site van 'Talent vergrijst niet' vind ik het inspirerende verhaal over een Magnoliazaadje. Leuk dat het verhaal in Frankrijk begint:

Het inspirerende verhaal van de Magnolia boom

De Magnolia is genoemd naar Pierre Magnol (1638-1715), hoogleraar in de medicijnen en botanie te Montpellier. De Nederlandse naam voor Magnolia is tulpenboom, omdat de bekervormige bloem wel op een tulp lijkt.

Pre historische schoonheid

Het geslacht Magnolia is van de nog bestaande bloemplanten de oudst bekende soort. Archeologen hebben een fossiele magnolia gevonden van ongeveer 20 miljoen jaar oud. Magnolia’s hebben dan ook enkele primitieve kenmerken, zoals grote bloemen aan het eind van de takken en gedurende de winter zijn de knoppen van de magnolia beschermd door een grijs-bruin, vilten mutsje.

Duurzaam talent

In 1982 werd in Japan een zeer oude nederzetting opgegraven, naar schatting 2000 jaar oud. De boerenbevolking bewaarde hun oogst in putten. In een van die putten werden nog wat rijstkorrels gevonden. Deze zaden waren zwart en hadden geen kiemkracht meer.

Er was echter één ander zaadje gevonden. Dit zaadje kiemde wel en er groeide een plant uit. Er was geen enkele twijfel over; het betrof een Magnolia kobus. Elf jaar later bloeide de plant voor het eerst, met dertig prachtige bloemen. De bloem week iets af van de bestaande Magnolia kobus. In plaats van de gebruikelijk zes kroonbladen had dit exemplaar er acht. De erfelijke eigenschappen waren van een oude soort, die eigenlijk verdwenen was.

U begrijpt dat wetenschappers de ontwikkeling van deze plant nauwlettend volgen. Het is dan ook heel bijzonder, zo’n zaadje dat na 2000 jaar slapen tot bloei komt.

Het talent van de Magnolia is om een prachtige schoonheid te laten zien. En deze schoonheid is niet tijdgebonden maar wel afhankelijk van de condities. Talent vergrijst niet, zelfs niet na 2000 jaar!

De keiharde vrucht van de Magnolia

En wie wist mij wel te vertellen dat het om de Magnolia ging? Dat zijn Gerrit Jansen en Ieneke Broekman die in St. Robert wonen, een prachtig oud dorpje op 20 minuten rijden vanaf Miège-Dame. Zij zijn de eigenaren van 'Hermitage Rochas Couchaud' en echte natuurmensen. Ik heb er foto's gemaakt en zal later een reportage maken over 14 bijzondere orchideeën, een libelle, een vlinder en een vleermuis, die daar in het natuurgebied leven. Neem vast een kijkje en boek een heerlijke natuurvakantie op dit prachtige landgoed.