De dag na Pasen

De dag na Pasen lijkt een gewone dag te worden... een gewone dinsdag met een echt maandaggevoel, na 3 dagen vrij te hebben gehad... of toch niet?

Wanneer Paul&Carla, Roel en ik aankomen bij de wijngaard waar we de draden repareren en aanspannen, wordt er op een stuk naastgelegen grond, al hard gewerkt. Het zijn ingehuurde mensen van een Frans bedrijf die op 3 plaatsen, 3,5 hectare gaan aanplanten. Dat is best wel bijzonder. Hoewel Frankrijk 850.000 hectare aan wijngaarden heeft, gaat een wijngaard al gauw 50 jaar mee... nieuwe aanplant is dus geen alledaags tafereel. En voor de mensen die meer willen weten over wijnbouw... klik hier voor een interessante kaart van Frankrijk met de mogelijkheid iedere wijnstreek apart aan te klikken... en zie, daar komen alle gegevens!

Het aanplanten gebeurt als volgt: er worden koorden op de grond gelegd, zodat men weet waar de planten moeten komen. Ook de buitenste lijnen worden afgezet, zodat de wijngaard de juiste afmetingen heeft. Dit is belangrijk, want een halve meter teveel naar buiten, en de tractor en oogstmachine kunnen er niet meer bijkomen. De koorden hebben om de zoveel cm. een witte, kleine verdikking. De Française legt hier een plantje bij. Totaal gaat hem om 15.000 planten die vandaag en morgen geplant gaan worden.

Eén van haar collega's maakt met een kleine grondboor een gat, zet de plant erin, en drukt 'm aan. De foto's zijn om half 9 gemaakt, en het is al warm. De Fransen werken al met ontbloot bovenlijf... ook een mooi begin van de dag :-)

Het rode wat je ziet, is een soort waslaag op de wortel. Deze zorgt ervoor dat er geen tig scheutjes uitkomen, maar hooguit 1 of 2. Tot zover de jonge aanplant.

Wanneer ik thuiskom voor de lunch, heeft Sil (de Abessijn) een verrassing voor me; hij heeft een leguaan naar binnen gebracht. Dat is wel even wat anders dan een klein hagedisje, waarvan er laatst al eentje, met gehalveerde staart, in bed op me lag te wachten :-) Ik doe een poging met een hevig spartelende Sil onder m'n arm, de leguaan te redden door hem in een emmer te schuiven. Dat lukt dus voor geen meter, en snel ren ik naar Henk&Hanneke die buiten zitten te lunchen. "Snel, kom de leguaan redden", roep ik. Met Henk in m'n kielzog ren ik terug, en gelukkig, de leguaan was tussen bank en poef gekropen. Wanneer hij tussen de open haard en de houtbak kruipt, pakt Henk snel met de open-haardtang de leguaan op. Jammer dat ik geen foto kon maken. Het leek net een bbq-foto met in plaats van een karbonade, een leguaan in de tang, die zijn bekje opensperde en zich vast erg benauwd voelde. De leguaan heeft een poos op het terras zitten bijkomen, en is 'm na een kwartiertje gesmeerd. Sil zat voor het raam en keek hem na, druk heen en weer lopend en met zwiepende staart.

Het was de hele dag al drukkend warm, en 's middags brak het onweer los. Er viel 18 mm. regen en dat was hard nodig. Ook voor de nieuw aangeplante wijngaarden, was deze bui meer dan welkom. Om 20.00 uur zag ik deze regenboog.

En even later een tweede. De foto's boven zijn gemaakt op het terras voor mijn huisje, en kijkend naar links is nog net een stukje van de 2 bijzondere bergtoppen te zien (zie onder). Het lijkt wel alsof de regenboog daar nog breder en feller van kleur is.

Vanaf de Jeu-de-Boulesbaan is er beter zicht op de bergtoppen en ook hier zijn er 2 regenbogen te zien.

Nog nooit zag ik 2 regenbogen naast elkaar. Bijzonder!

Het kleurverschil in de lucht, komt door een bewerking in Picasa. De foto's met grijzige lucht zijn de foto's zonder bewerking. Bij de lichtere foto's is de belichting aangepast. Ik probeer me te herinneren hoe het werkelijk was, en ik denk, een beetje van beide.

Dan onderbreekt Henk mijn fotosessie... of ik nog even 'aan de wijn' wil om met Harm (de jongste zoon van Henk) en vriendin Marieke kennis te maken, zojuist voor een paar dagen op Favori aangekomen.

De verdwenen kuikens en paella

Wat hebben de verdwenen kuikens en deze paella-foto's met elkaar te maken? Eigenlijk niets... alleen dat er flink veel kip in de paella zat :-)

Behalve kip, lag ons bord tjokvol zeevruchten en garnalen zodat deze copieuze maaltijd wat zwaar op de maag lag. Enkele Favorianen sliepen die nacht erg onrustig. Iedereen hoorde de pauwen schreeuwen, maar niemand ging kijken... het is immers paartijd, dus schreeuwen ze heel wat af, dachten we, en draaiden ons nog eens lekker om :-)

's Morgens vroeg vonden we TchinTchin opgesloten in het kippenhok... 2 kuikens dood en 2 kuikens spoorloos verdwenen... de 6 overgebleven kuikens zwaar in de stress. Geen spoor van braak, nergens gaas kapot en rara, de grendel zat gewoon op de deur! Hoe is TchinTchin in het hok gekomen? Enkele Favorianen keken elkaar met schuine blikken aan... opmerkingen als 'jij hebt vast aan slaapwandelen gedaan' en 'jij bent toch die hanenhater!' gingen door de lucht. Ook leek het er eerst op dat we met een echte racist te maken hadden... het ene na het andere zwarte kuikentje legde het loodje... uiteindelijk waren er nog 4 bruine over en moest de moordenaar wel... :-)

De weken daarna herhaalde deze geschiedenis zich meerdere malen... op het laatst waren er van de 10 kuikens nog maar 2 over. Waarvan 1 haantje, dus dat schiet met de eitjes niet echt op... en het is nog maar de vraag of het hennetje überhaupt ooit een ei zal leggen, zo gestrest dat beide beestjes zijn. En TchinTchin kwispelt vrolijk en weet zich van de prins geen kwaad...

Nadat TchinTchin wekenlang als de moordenares werd gezien (maar wel met de nodige ?? want een Border Collie sleept toch geen kuikens het hok uit?), werd een paar dagen geleden een opening onderin het gaas ontdekt. De vos en de marter konden er met gemak door, en TchinTchin, die waarschijnlijk haar taak als drijf- en waakhond erg serieus heeft genomen, zal zich er ook met veel moeite door heen gewurmd hebben.
(Aan de dis met de klok mee: Paul&Carla, Ruben, Roel, Hanneke&Henk).

Afijn. Er zijn heel wat krammetjes in het hout geslagen. Het hok lijkt nu oké en Hanneke begint weer aan nieuwe kippetjes te denken... (wordt vervolgd...)

Afscheid van de Eend

Vandaag heb ik afscheid genomen van de Eend en ik heb geen traan gelaten. Vrienden zijn we nooit geworden. Eend is leuk voor een rit naar de markt en de Super U (maar zelfs dan heb ik de neiging oordoppen in te doen en een bordje 'gevaar op de weg' op het dak te zetten). Voor lange ritten vind ik Eend een verschrikking. Gefoeterd heb ik, toen Eendje vanochtend 5 maal afsloeg bij het starten en achteruitrijden tussen, aan de ene kant de camper van Roel, en aan de andere kant een dikke boom... het was weer millimeterwerk :-)

Cor Schuilenburg regelt het transport naar Nederland en heeft al 400 ritten achter de rug naar onder meer Spanje, Portugal, Frankrijk, Zweden en Ierland. Zijn Jeep Cherokee 4WD (four-wheel-drive) is zijn lust en zijn leven. Hij rijdt de Eend naar Winterswijk, waar Simon (mijn broer) en Sandra de verkoop van de Eend gaan regelen... en leuke ritjes met de Eend gaan maken :-) Altijd al een Eend willen hebben... klik hier.

Precies vóór de loopplanken slaat de Eend weer af... opnieuw starten en rijden maar... shit, het lukt weer niet :-( Cor: "jij moet niet zenuwachtig doen, dat doe ik wel! Opnieuw starten en de koppeling los" luidt zijn advies. Dat doe ik, en de Eend spuit vooruit, de trailer in. Natuurlijk ben ik alert genoeg om op de rem te trappen... in de spiegel zie ik Henk de handen voor zijn gezicht slaan... die zag me al door de voorkant schieten. Eerlijk gezegd dacht Cor dat ook :-)

Ziezo. Weer wat geregeld. Nu de verkoop nog. En het volgende probleem: wat voor auto ga ik nu kopen? Tips zijn van harte welkom.

Champagne in de wijngaard

Henk; "Santé mensen, op jullie geweldige inzet en dat het een goed wijnjaar mag worden".

Traditiegetrouw wordt de laatste snoeidag gevierd met champagne in de wijngaard.

Dit jaar vierden we dat iets eerder, namelijk op woensdag 23 maart, zodat Jan&Eppie en Harrie&Anita die het weekend erop naar huis zouden gaan, er ook bij konden zijn.

Vanaf links met de klok mee: Carla, Henk, Harrie, Roel, Anita, Hanneke, Eppie, Jan en Paul.

Proost :-)

Aandachtig luisteren Henk, Roel, Anita&Harrie toe. Wie zou er wat vertellen?...

Ondanks de boterhammen in de koffiepauze, nog niet eens 2 uur geleden, slaat de champagne in als een bom... ik ga er snel bij zitten :-)

En blijf zitten...

Sinds ik op Favori woon, is mijn alcoholconsumptie minstens ver10voudigd, maar van enige gewenning merkte ik die dag niets. 's Middags heb ik als een dweil in een stoel gehangen... niet meer gewerkt. Kon nog wel mijn aandeel voor de bbq van die avond leveren, namelijk een frisse witlofsalade met Granny's en mandarijnen :-) Foto's volgen...

Gelukkig, ik ben niet de enige... Paul is ook gaan zitten en heeft 's middags even zijn bed gezien :-) Naast hem op de foto, Jan&Eppie.

Roel en Harrie.

Harrie&Anita.

Wanneer de wijn is, in de man... is de wijsheid ver te zoeken! (bij deze lanceer ik een nieuwe variant :-) Men wil graag een knuffelfoto en de fotograaf is in staat, enigszins draaierig, aan dit verzoek te voldoen.

En nog een teutfoto... het valt me reuze mee dat iedereen zijn eigen partner pakt... na alle wilde verhalen die de ronde doen, had ik dat niet verwacht :-)

De mooiste snoeifoto's (1)

Het snoeiseizoen zit er weer op! Tussen begin december en 7 april is er 30 hectare gesnoeid. De bedoeling was dat de ingehuurde Franse (professionele) snoeiers 10 hectare zouden snoeien en de Favorianen 20. Maar de Franse snoeiers gingen zo langzaam (of de Favorianen zo snel :-) dat in de laatste week besloten werd, de Fransen een beetje te helpen zodat de stand 7 voor de Fransen, en 23 voor ons werd.

Totaal telt Favori 40 hectare wijngaard; van de overige 10 hectare worden op 7 hectare de week na Pasen de jonge wijnplantjes geplant. En op die 3 hectare waar vorig jaar geplant is, hebben Henk en ik in de middaguurtjes de plantjes afgeknipt tot op 2 knopjes boven de grond... heeft Henk overal een bamboe-stokje bijgezet, en heb ik alle stokjes met een haakje vastgezet aan de onderdraad.

Op de voorgrond Ben. Daarachter Paul&Carla en Henk.

Elly en Tijn maken een stilleven-foto van een elektrisch snoeimes tussen de bloemetjes.

Harrie.

Anita.

Dit is het 6de jaar dat Paul&Carla op Favori zijn en meestal zijn ze er 5 a 6 maanden. Zodoende kennen zij alle facetten van het wijnbedrijf; van het snoeien in de winter en het voorjaar tot de oogst in het najaar. De andere vrijwilligers zijn gemiddeld 3 tot 5 weken op Favori.

Harrie&Anita... zie ze schik hebben met z'n beidjes :-) Ze zijn voor de 5de keer op Favori.

Wanneer we dicht bij Favori snoeien, zijn de jonge Border Collies Kiba (2) en TchinTchin (4) altijd van de partij. Puck (13) zo nu en dan, en ook de oude moeder van Puck, Pedoe (16) die zo goed als blind en doof is, is op haar kreupele pootjes eenmaal naar de wijngaard gehobbeld. Wanneer Henk en ik 's middags met de Jeep er op uitgaan om in een verderop gelegen wijngaard te werken, is Puck altijd van de partij. Kiba en TchinTchin mogen best wel mee van Henk, maar volgens hem zal Puck daar anders over denken. Voor Kiba en TchinTchin rest niets anders dan de Jeep onbenullig hard achterna te rennen, en in de banden te bijten :-)

Stilleven. Koffietijd. Overal hangen de snoeimessen om de palen. En de achtergebleven kleding getuigt van een oplopende temperatuur.

Er wordt gesnoeid van half 9 tot half 1 en op deze foto is het alweer tijd voor de lunch. De snoeimessen worden in de Jeep gelegd, zodat we niet met al die kilo's om ons middel naar Favori hoeven te lopen. Meer foto's in deel 2...

De mooiste snoeifoto's (2)

Deze foto's zijn gemaakt door Tijn.

Prachtig uitzicht over 4 wijngaarden van Favori... als je goed kijkt (klik op de foto om te vergroten), zie je 4 verschillende kleuren bruin. Op de voorgrond een wijngaard van derden die, heel vervelend, verwaarloosd wordt. De eigenaren vragen een absurd hoog bedrag dat Henk en Hanneke er niet voor over hebben. Maar wanneer er gespoten moet worden, moet Henk deze wijngaard wel meenemen, om te voorkomen dat de eigen wijngaarden niet alsnog besmet worden. Vorig jaar zei men toe deze wijngaard uit te halen (slopen), maar tot nu toe is dat nog steeds niet gebeurd. Tijdens deze fotosessie snoeiden wij de 5de wijngaard die rechts van het verwaarloosde stuk ligt.

Snoeien is heerlijk om te doen. Gerekend vanaf mijn eerste snoeidag op 2 december (een paar dagen in november niet meegerekend), tot de laatste snoeidag op 7 april, heb ik ruim 4 maand gesnoeid. Op een zeldzaam baalmoment na (die we allemaal wel eens hebben), heb ik me nooit verveeld. Hoewel het werk waar ik nu mee bezig ben -samen met Paul&Carla en Roel het repareren en opspannen van de draden- ook erg leuk is, kijk ik nu alweer uit naar het nieuwe snoeiseizoen :-)

Op de voorgrond Rachel. Daarachter Paul en Anita.

De meeste wijngaarden zijn tussen de 1 en 2 hectare groot. Wanneer we met 8 snoeiers zijn, is een wijngaard met 2 a 3 dagen klaar.

Iedereen snoeit weer anders. Afhankelijk van hoe laag de wijnstok is en de eigen lichaamslengte, geeft de één de voorkeur aan een gebukte houding, en de ander gaat liever door de knieën.

Opperste concentratie bij Harrie.

De hoogste tijd om overbodig geworden jassen en truien te verzamelen.

Ik ben altijd vol bewondering voor kleikunstenaars, dus mensen die kunnen boetseren. Ooit heb ik een workshop gevolgd waar je van fimo-klei een sprookjesfiguur ging maken. Dat heb ik dus totaal niet in de vingers. Bij het snoeien van de oude wijngaarden, heb ik toch een heel klein beetje het idee dat ik aan het boetseren ben; je geeft de wijnstok een nieuwe vorm. Op deze foto's snoeien we een redelijk jonge wijngaard en valt er weinig te boetseren :-)

Elly, en ook haar man Tijn, snoeien niet met het elektrische snoeimes, maar met een gewoon snoeimes.

En dan is er koffie! En voor de lekkerbekken een goed gevulde koektrommel. En voor de hongerigen (zoals ik) een paar boterhammen :-)

Tot slot een laatste foto, gemaakt door Carla, met de mobiele telefoon van Ruben. Hij staat in het midden met Roel daarachter, Paul links en Henk op de voorgrond. Sorry Ruben, erg duidelijk sta je er niet op... gelukkig hebben we nog de paella-foto's gemaakt bij het restaurantje van Francoise in Barjols :-) Ruben is de jongste vrijwilliger (24) die op Favori heeft gesnoeid. Hij kon maar één weekje komen, maar dat was lang genoeg om te laten zien hoe goed hij in Petanque is :-)

Namens Henk en Hanneke, bedank ik iedereen voor de inzet en de gezellige tijd. Hopelijk allemaal tot volgend jaar! En gelijk de uitnodiging om vooral wat eerder te komen. Ook in december en januari is het een gezellige boel en kan je op veel dagen al heerlijk in de zon zitten :-)