maandag 31 december 2012

De laatste blog van 2012


Met het ene been al half in Australië (met Henk vlieg ik 1 januari om 20.45 uur naar Sydney) en het andere been half in België (ik ga in februari verhuizen), op de valreep nog deze blog over Noorwegen. Deze blog en het vervolg dat in januari geplaatst zal worden, gaan over Sjaak Mocking en zijn boerderij, maar dit eerste deel gaat ook een beetje over mij... over de wilde plannen die ik afgelopen voorjaar met Sjaak gesmeed heb :-) Klik hier voor de blog...

Alle lezers een geweldig 2013 toegewenst!

vrijdag 23 november 2012

Budgetboeren (2)


Liefde is: manlief blij maken met de aankoop van 60 ton afgedankte kalk voor de prijs van 30 ton... en naderhand samen lachen om de kat in de zak.

Lees verder op de site van 'Boerderij'...

woensdag 14 november 2012

Budgetboeren (1)


Liefde is: samen naar 2dehands landbouwmachines speuren op de Noorse Marktplaats.

Lees de blog op 'Boerderij' over Maarten en Wilma van Pinxteren, waar ik een tijdje heb gewoond en gewerkt.

zondag 11 november 2012

Vakantiesouvenir: een boerderij in Nepal


Links op de foto zie je Marvin Bérénos die vorig jaar op vakantie ging in Nepal. Rechts zie je drager/gids Sanu die Marvin uitnodigde mee te gaan naar zijn dorp.


Niet veel later werd Marvin eigenaar van een boerderij en zal hij in de toekomst wel vaker een douche in het dorpje Galane nemen :-) Lees dit bijzondere verhaal op 'Boerderij'... 

Hoe ben ik op dit verhaal gestuit? Tijdens mijn laatste week bij Maarten en Wilma in Noorwegen, arriveerde Marvin om een tijdje bij hen te werken. Al na de eerste zin van Marvins verhaal wist ik dat ik op een uniek verhaal was gestuit. Op dit moment verblijft Marvin op een ontmoetingscentrum in Peru (www.portalazulperu.com) waar men voor sjamanisme, boeddhisme, yoga en meditatie terecht kan. Daarna zal hij doorreizen naar een spirituele ecoboerderij in Ecuador. Wie weet wat voor bijzondere verhalen er nog meer zullen komen!

vrijdag 9 november 2012

Oeps! De blogspot is vol!

Afgelopen weekend had ik een begin gemaakt met een serie blogs over mijn nichtje Nina. Ruim 200 foto's had ik geschoten in GaiaZoo, de dierentuin in Kerkrade die wij (mijn zusje Mary, Nina en ik) half oktober hebben bezocht. Hoogtepunt was de roofvogelshow met aan het eind een kort optreden van Nina en 9 andere kinderen die een buizerd op de arm mochten beleven. Het was niet Nina die het meest genoot (zie het angstige gezichtje), maar de fotograaf/tante en moeder Mary vanaf de tribune :-)


De blogs: na het uploaden van foto 35 verscheen het vriendelijke verzoek ruimte bij te huren... ik had mijn limiet bereikt. Oeps! Wat nu? Na enig nadenken heb ik de blogs verwijderd, zodat ik de komende maanden nog wat ruimte heb voor blogs en reportages die op 'Boerderij' komen. Wel of geen nieuwe blogspot openen... het is allemaal afhankelijk van wat de toekomst brengen zal! 


Dat ik verhuisd ben, moet natuurlijk wel even vermeld worden. Dit is mijn nieuwe stulp. Niet het hele huis :-)... alleen het stukje dat je aan de linkerkant ziet. Het huis staat in Geulle aan de Maas. 


Aan de zijkant is een klein bruggetje over een afwateringskanaaltje van de Maas, vanwaar deze foto is genomen. Je ziet mijn huisje. De pastoor liep vroeger over dit bruggetje naar de kerk. Het is echt landelijk wonen. Geen geluid van verkeer... precies wat ik wil! De afgelopen week werd de maïs gehakseld in het veld voor de pastorie. Ik maakte sfeervolle foto's maar ja, de blogspot is bijna vol.

 In januari ga ik met mijn lief Henk naar Australië :-) Ik vrees dat er dan toch wel een nieuwe blogspot geopend moet worden! 

vrijdag 5 oktober 2012

Fokke en Sukke


Weer in Nederland wonend is er maar één ding dat ontzettend tegenvalt, namelijk de situatie op de arbeidsmarkt. En zonder namen te noemen... ik bedoel de uitzendbureaus. Onlangs stond er een onderzoek in de krant: Nederlanders zijn ontzettend slecht in het verlenen van service. Dat klopt. Ik ondervind het dagelijks! Jarenlang in de detailhandel gewerkt te hebben, is het voor mij niet voor te stellen dat ik een klant 4 keer zou laten bellen, omdat ik bij de eerste keer beloofd heb terug te bellen, maar dat niet deed, waarop de klant weer... enzovoort. Toch is dat wat ik nu doe; bellen... bellen... bellen... En ik word nooit teruggebeld, of pas na de zoveelste keer!


Ik sta nu ruim 2 maanden ingeschreven bij meerdere uitzendbureaus en ben tot nu toe eenmaal op een vacature geattendeerd. Niet erg, ik houd zelf alles in de gaten... en vind er zeker 30 die passen bij mijn profiel! Nee, die arbeidsmarkt, daar leer je van schelden en krachttermen uiten. Nu staat dat alleen voor een vrouw niet zo netjes. Tot het volgende gebeurde...


Ik ging solliciteren bij Teleperformance in Maastricht. De naam 'Ziggo' heb ik niet verstaan. Toch af en toe wel lastig, dat Limburgse dialect :-) Op het uitzendbureau maakte ik de test om mijn computerkennis te toetsen. Gezakt! Geen nood, bij de afdeling billing hadden ze mensen nodig om de vragen over digitale tv te beantwoorden. Dat lijkt me nou zo leuk; mensen per telefoon op weg helpen. Adviseren. Helemaal enthousiast ging ik naar het gebouw van Teleperformance waar ik op de 3de verdieping moest zijn... en in de hal beneden het bord niet zag waarop staat dat op de 3de verdieping Ziggo zetelt. Enfin, had ik het wel gezien, was het lichtje nog niet gaan branden ;-) Het woord 'Ziggo' bestond in 2007 nog niet!


Bij een aardige manager maakte ik de test over digitale televisie. Gezakt! Voorwaarde was dat er 10 punten gescoord moesten worden... ik had er 9. De manager liet mij alleen in een klein saai hok. Hij moest overleggen met zijn meerdere, niet wetende wat hij met me aan me moest vangen (ze hadden dringend mensen nodig... het personeelsverloop is er kennelijk groot!) Na zeker een kwartier (ik kwam om van verveling) kwam hij terug. Ik ging meteen in de aanval: voor iemand die 5 jaar in het buitenland gewoond heeft en niet weet wat digitale tv inhoudt, is een score van 9 punten erg goed (ik moest toch wat...). De manager zuchtte eens en droeg mij over aan zijn meerdere...


... die geen tijd had en me op de afdeling zette... koptelefoon op, luistert u maar even mee, dan krijgt u de beste indruk. Nou inderdaad... na een aantal telefoontjes waaronder 2 scheldende mannen, een vrouw die op het punt stond in huilen uit te barsten en een vrouw die haar tranen niet binnen kon houden, was het mij helemaal duidelijk waar ik terecht gekomen was! Ziggo! Aanbieder van internet, telefonie en digitale tv! Net zoiets als UPC dat ik wel ken, nog van vóór de verhuizing naar Noorwegen. Hier word ik dus STAPELGEK! Ik heb voor de baan bedankt! Thuisgekomen en googelend op Ziggo vond ik deze afbeelding van Fokke en Sukke. Hoe toepasselijk :-)



Verder met de sollicitatiesøres. Het toppunt was wel die manager die de kennismaking begon met: "wat een boeiende cv hebt u. Ik heb al iemand aangenomen, maar ik was toch zo benieuwd naar de persoon achter die boeiende cv." Pardon! Heb ik u goed verstaan! Ben ik komen opdraven om uw nieuwsgierigheid te bevredigen en joost mag weten wat nog meer voor behoeften! Ik geloof dat ik even een geweer ga halen... of nee, laten we het netjes houden... een baksteen door de ruit is beter!


Al foeterend in mezelf fietste ik weer naar huis. Toen rolde het er vanzelf uit... "fokke en sukke, dat is het!" Ik zei de woorden achter elkaar; fokke, fokke, fokke. Het is allemaal sukke, sukke, sukke! En echt, het helpt! Deze woorden te zeggen of te denken, werkt op je lachspieren. In een mum van tijd is de chagrijnige bui verdwenen :-)


Na 5 weken als kassière te hebben gewerkt (in plaats van de afgesproken 8 weken... ach ja, het valt niet altijd mee, een goede planning maken), zit ik nu weer midden in de fokke en de sukke. Gelukkig mag ik van 'Boerderij' reportages in Nederland maken... tot ik weer gillend naar het buitenland vlucht ;-)

zondag 23 september 2012

Biggetje redt geitje

Op deze zondagmiddag zonder zon gaat de zon weer even schijnen bij het zien van onderstaand filmpje...


En wil je nog meer vertederende dierenliefde zien, dan is dit boek een aanrader. Het boek staat bij mij rechtop met de achterkant tegen de muur zodat de foto van het rhesusaapje leunend tegen een duif, goed te zien is.

donderdag 13 september 2012

Walty bij het fjord

Nee, ik woon niet meer in Noorwegen en woon weer in Nederland. Maar na de blog over Joni haar eerste schooldag (te vinden onder juli), kon een blog over Walty niet uitblijven....


De foto's zijn gemaakt door Wilma tijdens de afsluiting van het kinderdagverblijf waar Walty het afgelopen jaar 2 keer in de week naar toe ging. Ook dit jaar gaat ze daar naar toe... alleen, want zus Joni gaat nu naar school. Het kinderdagverblijf wordt gerund door Heidi die samen met haar man Per Ola een melkveebedrijf heeft. Vanaf de boerderij van Maarten en Wilma is het ongeveer 20 minuten rijden. Maarten rijdt 's morgens en Wilma neemt de terugrit voor haar rekening.


De afsluiting was op maandag 18 juni op een mooi plekje langs het fjord. Er gaat vis en vlees gegrild worden... vandaar de rook.


Joni is ook van de partij... het is voor haar de laatste keer dat ze bij de kinderopvang is. Het jongetje heet Oskar... hij is de helft van een 2ling.


Met water spelen blijft altijd leuk :-)


Wat nu? Het lijkt wel of Heidi bij Walty een droge broek aantrekt. Wat zou er gebeurd zijn?


Gelukkig! Het is maar een droge sok. Oskar en Joni hebben het water zo hard uit de emmertjes laten lopen, dat het zo vanaf het schoepenrad in Walty haar laars spetterde. En omdat het niet zo heel erg warm is, moet die natte sok maar gauw uit. 


Heidi maakt meteen van de gelegenheid gebruik, om een vlechtje even opnieuw te doen. Het elastiekje is een beetje los geraakt. Behalve een goede oppasmoeder, is Heidi ook erg goed in het maken van leuke haarcreaties. Het is iedere keer weer een verrassing met welk kapsel Walty en Joni thuiskomen. 


De kinderen kijken wat Per Ola gaat doen. Gaat hij een vis vangen voor op de grill?


Nee, Per Ola haalt een paar mosselen naar boven. Behalve een melkveebedrijf hebben hij en Heidi ook een mosselkwekerij. Ook in zijn vrije tijd kan hij het niet laten, even met het werk bezig te zijn :-) Kunnen de mosselen ook op de grill, vragen de kinderen als Per Ola weer terug is.


Heidi leest een verhaaltje voor. De oma links heet Gunelie. Zij is de moeder van Per Ola en woont ook op de boerderij. De kinderen brengen haar altijd een bezoekje als ze op de kinderopvang zijn, en leren onder andere het Trønderse dialect van haar. Gunelie is de pedagogische kracht achter de kinderopvang, omdat zij de papieren ervoor heeft. Van links naar rechts zie je: Oskar, Walty, Joni, Robin, Rebekka, Olav en Helge André.


Ballonnen opblazen is erg moeilijk, vinden de kinderen. Daar heb je grote en sterke longen voor nodig. Gelukkig heeft Per Ola die zodat iedereen straks met een ballon naar huis kan.


Walty: "Wat ben ik toch een bofkont dat ik in Noorwegen woon, en nog een jaar naar de kinderopvang mag." :-)

----------------------

Een paar dagen later... Zal je net zien! Schrijf ik dat Walty zo'n bofkont is, dat ze nog een jaar naar de kinderopvang kan, en wat denk je? Gaat de kinderopvang dicht :-( Hieronder de mail van Wilma... 

Helaas kregen we gisteravond een mailtje van Per Ola en Heidi waarin staat dat zij per 1-1-2013 gaan stoppen met de barnehage (= kinderopvang) :-((((((((( Dit omdat hun pedagogisk medewerker, Gunelie, de moeder van Per Ola al gestopt is, en Heidi van de gemeente uitstel heeft gekregen en nu zelf fungeert als pedagogisk medewerker. Maar dit uitstel geldt tot 31-12-2012. En het kost teveel om weer iemand aan te stellen in deze functie met maar zo weinig kinderen op de barnehage... ze hebben er nu maar 3! 

Dusssss, Walty zal na de Kerst thuisblijven! Ik vind het te ver rijden naar Skaugdalen waar een andere barnehage is... dat is toch 45 km op een dag, en dat dan 2x per week. Het is wel balen want Walty geniet echt van de dagen bij Heidi. Ze vraagt iedere keer of ze die dag naar de barnehage gaat en als dat niet zo is op die dag, dan wil ze toch echt wel!

dinsdag 28 augustus 2012

Serieuze nepboeren


Nu op 'Boerderij' de reportage over André en Helga van Velsen, die behalve een chambre d'hote, een akkerbouwbedrijf hebben. In 2011 heb ik hen een keer of 4, 5 bezocht en altijd ging de camera mee. Zie hier het resultaat...  


De zonnebloemen zullen één dezer dagen wel geoogst gaan worden...


en de herfstkleuren, dat zal ook wel niet lang meer duren. Nog een kleine 2 weken, dan ga ik het zelf weer aanschouwen... dan ga ik mijn auto ophalen, die bij André en Helga staat.

zaterdag 18 augustus 2012

Gun je meisje, een Blaarkopijsje


Tijdens de eerste jaren dat Johan en ik de boerderij in Noorwegen bestierden, en koop van de boerderij nog een optie was, zei Johan altijd: wat moeten we met dat grote woonhuis... ik denk dat ik maar de helft eraf zaag. Waarop ik een iets rooskleuriger beeld schetste: nee joh, we verhuren de begane grond en alle kelders aan een stichting, zodat die er een zorgboerderij kunnen beginnen... zelf gaan we boven wonen.


We gaan wat van die mooie gespikkelde koeien houden... het Sidet Trønder- og Nordlandsfe (de Noorse Witrik)... de melk gaat naar de zorgboerderij die er kaas van gaat maken... de kaas verkoop ik weer in het huisje van oma (staat ook op het erf) dat een leuk landwinkeltje kan worden. De kaas gaat de naam krijgen van het koeienras... in dit geval dus STN-kaas met een afbeelding van een STN-koe erop.


Dat is nergens in Noorwegen, dat een kaas als naam het koeienras heeft. Hiermee speel je in op de emoties bij de klant... door de aankoop van deze kaas, werkt de consument mee aan het in stand houden van de STN-koeien dat een zeldzaam ras is. Ik was zo enthousiast dat ik via Google gezocht heb, of er ergens in Europa kaas verkocht wordt onder de naam van het koeienras. Ik zocht op Blaarkop, MRIJ en Lakenvelder. Ik heb het nergens gevonden... vond alleen kazen met de naam van de polder, boerderij, stad of streek. Ik vond mijn plan zo goed, dat ik zelfs al aan het uitzoeken was, hoe dat zit met patent aanvragen enzovoort. Het is er nooit van gekomen, maar ik heb nog heel vaak aan mijn plan gedacht.


En kijk nu eens waar biologisch melkveehouder Peter Kuijer uit Blijham (Groningen) mee op de markt is gekomen? Blaarkopworst in een luxe cadeauverpakking. Er is 2 jaar gewerkt aan het recept om een lekkere blaarkopworst te krijgen. Zijn nieuwe project is blaarkopijs, met de slogan: gun je meisje een Blaarkopijsje. 

Wat Briljant! Geniaal gewoon! Ik ben niemands meisje, maar zal zeker een keer naar Groningen afreizen, om zo'n ijsje te proeven :-)

Bekijk hier de video op 'Boerderij' over Peter Kuijer en zijn Blaarkopkoeien.

vrijdag 17 augustus 2012

TchinTchin eindelijk moeder :-)


Na jaren wachten was het vandaag dan eindelijk zover... TchinTchin, de bordercollie op wijndomaine Favori heeft pups gekregen. De grote vraag: ligt het aan TchinTchin of ligt het aan Kiba dat er maar geen pups komen, is dus opgelost... het ligt aan geen van beide. 

Hanneke mailde dat er vandaag tussen half 11 en 2 uur 8 pups geboren zijn. Tjonge zeg, 8 pups... die TchinTchin doet het nest van 2011 dat maar niet kwam, er nu maar bij. Om 5 uur vanmiddag speelde TchinTchin alweer met haar stokjes. Ik heb die hond nog nooit zonder stokjes in haar bek gezien :-) 

Henk en Hanneke willen 1 pup houden. Liefhebbers die graag een pup willen en zin hebben in een rit naar de Provence, kunnen bij mij terecht voor het mailadres of kijk op de site. 

Begin september ga ik nog een paar dagen naar de Provence, om mijn auto op te halen die niet verkocht is en nog bij André en Helga staat. Leuk, kan ik kraamschudden :-)

Henk en Hanneke, gefeliciteerd met de pups.


dinsdag 14 augustus 2012

De Trekkerfluisteraar


Mooi! De redactie van 'Boerderij' is vergeten de foto's te plaatsen die ik bij deze blog ingeleverd had. Er is niets mis met de foto's... ik heb alleen herhaaldelijk op het punt gestaan deze blog te deleten. Blijf het wat moeilijk vinden over mezelf te schrijven... over een ander schrijven, is veel gemakkelijker :-) 

Blog deleten? Ja, vanwege het hoge onzingehalte! Aan de andere kant gaf dat ook weer de doorslag de blog wel in te leveren. Er worden al zoveel serieuze berichten over de landbouw gepubliceerd -droogte, verwoesting door hagel, slechte graan- en melkprijzen, de Chinezen die alles opkopen enzovoort- dat een beetje humor op zijn tijd wel nodig is. 

Klik hier voor de blog.
 

zondag 12 augustus 2012

Grasoogst tussen de buien door

In deze reportage op 'Boerderij' kun je een kijkje nemen bij:


Johan Lollinga in Bessaker... (van 2007 tot 2010 deden wij de boerderij samen)


Sjaak en Corrie Mocking in Jørem...


Wilma en Maarten van Pinxteren in Verrabotn.

donderdag 9 augustus 2012

Plattelanders



Dit schitterende boek bevat 23 portretten van plattelanders. Stuk voor stuk zijn het sfeervolle portretten van Nederlanders, geboren en getogen op het boerenland. De foto's zijn van Lode Greven en de teksten van Margreet Welink. Tot nu toe is het me gelukt het boek niet in één ruk uit te lezen, maar heel gedisciplineerd, iedere avond vóór het slapen gaan, één verhaal te lezen :-) Een absolute aanrader! Klik hier voor meer informatie en de bestelling.


woensdag 1 augustus 2012

De zuiderlingen van het Noorden


Een nieuwe blog op 'Boerderij' over hoe relaxed de Noren zijn... over zwangere vrouwen die vaak in de ambulance bevallen... en over de redding van Helikopetra, een jonge koe die 700 meter van een berg afviel en per heli moest worden gered.

Twee dagen later... ik blijf me verbazen over de hang naar sensatie bij de gemiddelde lezer van 'Boerderij'. Oorspronkelijke titel: het 2de leven van Hereford Maria... 600x gelezen.
Nieuwe titel: veearts weigert koe af te maken... bijna 11.500x gelezen.

De zuiderlingen van het Noorden... tot vanmiddag 1.500x gelezen in 2 dagen tijd.
En vanaf 11.30 uur met de nieuwe titel: Helikopter redt drachtige pink van zekere dood... 5.211x gelezen!

En een halve week later is de stand 8.600 nog wat! Mooi weer een paar extra euro's verdiend :-)

dinsdag 31 juli 2012

Groninger wijnboer op zware zeeklei


Vanmorgen zou dan eindelijk een blog van me geplaatst worden. Die had ik begin juli al ingeleverd, maar is binnen de redactionele gelederen van 'Boerderij' ergens blijven hangen. Kan gebeuren... niet getreurd... het wordt vanzelf 31 juli. Maar nee, om 6.00 uur geen blog. Om 7.00 uur ook niet. En om 8.00 en 9.00 uur ook niet. Potjan3 :-( Er is wel een leuke videoreportage geplaatst over een wijnboer in Groningen. Omdat het gros van de lezers van deze blog, Favorianen zijn en alles wat met druiven en wijn heeft te maken, een warm hart toedragen, sluit ik deze maand af met de video van Engel Lameijer.

Klik hier voor de video.
 

zondag 15 juli 2012

De eerste schooldag van Joni (1)

Op maandag 11 juni mocht ik met Joni mee naar de school, waar zij straks na de zomervakantie heen zal gaan. Hieronder een verslag van deze kennismakingsdag... 


Joni: "ik heb helemaal geen zin om naar school te gaan. Ik vind het een beetje eng. Gelukkig gaat Vera mee. En Mama komt straks als de koeien zijn gemolken en ze het ontbijt op heeft." (dat Joni er erg tegenop zag, was de hele vorige week al duidelijk; ze had last van oorpijn, dan weer buikpijn, was misselijk en heeeel erg moe :-)


Soms vergeet ze even dat ze niet naar school wil en breekt de zon bijna door :-) 


Hier wordt een lastig steentje uit de schoen verwijderd. Als het aan Joni had gelegen, was ze met de stallaarzen aan, naar school gegaan. Maar dat vond Wilma niet goed, dus werden het 'de crocs'.


Dan komt de bus en Joni wil helemaal voorin zitten,


zodat ze goed naar de chauffeur kan kijken. Door de voorruit is het schoolgebouw van Verrabotn te zien, die gesloten is. De kinderen gaan nu allemaal naar de school in Verrastranda, een rit van 26 km. De buschauffeur stopt op alle plekken waar de kinderen buiten bij hun huis staan te wachten. Omdat het een normale lijndienst is, neemt hij ook de 'gewone' passagiers mee. 


Joni kijkt wie er net in de bus is gestapt en achter haar is gaan zitten.


Het is Sunniva die al een paar jaar op school zit.


Dit is het klaslokaal van Joni. De juf heet Ann Elin. In de deuropening staat de meester die de oudere kinderen roept. Zij moeten naar het lokaal erachter.


De klas van Joni telt maar liefst 2 kinderen! Het jongetje heet Edvard. Hij is al vaker op school wezen kijken, omdat hij oudere zusjes heeft. De hele school telt 13 kinderen en behalve een rector, zijn er 3 leerkrachten. Ik sta er nog steeds van te kijken, wat de Noorse overheid een geld spendeert aan het onderwijs. Maar noodzakelijk is het wel! Wordt de school in Verrastranda ook gesloten (en daar wordt wel over gepraat)... moeten Joni en alle andere kinderen helemaal naar Follafoss dat 40 km. verderop ligt (gerekend vanaf de boerderij van Maarten en Wilma).


Joni heeft de hele nacht slecht geslapen, was vanmorgen het eerste dat ze vertelde, toen ik beneden kwam. Met de zin erachteraan: ik wil niet naar school. Ze kijkt nu achterom om het bed te bekijken dat daar achter in het lokaal staat.


"Is het bed om te slapen?" vraagt ze aan juf Ann Elin. Ann Elin: "nee hoor, dat is een bank om lekker op te zitten als we gaan voorlezen. En je kan er ook lekker op luieren. Maar we gaan nu nog niet luieren... we gaan eerst tekenen." 


Op het vel papier staat 'jeg' dat in het Nederlands 'ik' betekend. Joni en Edvard tekenen zichzelf en schrijven hun naam en geboortedatum onderaan het papier. Joni kan haar eigen naam schrijven, en krijgt hulp met het schrijven van haar geboortedatum (7 november). 


Dan wordt het papier voorin het werkboek geplakt.


Ann Elin heeft een poes op het schoolbord getekend en Joni mag de poes een naam geven. Thuis lopen er 8 poezen in en om de stal, en Joni kiest voor 'Tarzan', de mooie rode kater die ook regelmatig de weides door struint. Het verdrietige is dat Tarzan vorige week de weg op gegaan is, en een vrachtwagen een einde aan zijn leven maakte. Een mooie herinnering dat Tarzan nog op het schoolbord is gekomen! 

 

Ook bij Edvard thuis op de boerderij, lopen 8 poezen (klik hier voor het 2de deel)