Terugrijdend uit de Vogezen, waar ik de afgelopen 2 weken op vakantie ben geweest, stond ik een half uur in de file. Van de 3 rijbanen waren er ruim 2,5 afgesloten. Toen ik eindelijk de plek mocht passeren, voorzichtig rijdend om de vangrail niet te raken, me afvragend waarom een hulpverlener zo druk stond te schreeuwen en te gebaren naar het langsrijdende verkeer... toen ik de plek passeerde, begreep ik waarom. Op dat moment werd er een man gereanimeerd. Zijn ontblote bovenlijf, zijn haar dat zachtjes door de wind bewogen werd, de drukkende handen van de hulpverlener op zijn borst, de mist die al wat aan het wegtrekken was en het erge, een wit tentje om zijn overleden reisgenoot... deze beelden staan nog steeds op mijn netvlies gegrift. Wat zie je veel in één oogopslag! Hoe betrekkelijk is alles! Zo rijd je op de snelweg, en zo glipt het leven uit je weg... in een enkele seconde! Ontzettend kwetsbaar voelde ik me, en eenzaam bij de gedachte daar zelf te liggen... dood te liggen gaan. Ik dacht aan de dierbaren van de slachtoffers. Of zou de man nog in leven zijn?
Het is lang geleden dat ik me zo kwetsbaar heb gevoeld. Dat was tijdens de vele operaties in die roerige DEStijd (de baarmoederhalskankercellen op de verkeerde plaats). Liggend op de operatietafel, de anesthesist die de narcosevloeistof in de aderen laat druppelen, een kort moment van paniek (je hebt toch wel het goede middel gepakt... ik word toch wel weer wakker?) En al snel het vredige gevoel... langzaam voel je hoe je wegglijdt...
Hé jasses Veer! Wat somber allemaal! Leuke vakantie gehad? Ja hoor, echt geweldig. Kijk maar...
De eerste 3 dagen logeerde ik bij Annelies van der Eijk in Melisey. Haar boerderij en molen heet Moulin Begeot. Hoewel het de ochtenden flink regende, was het 's middags droog en heb ik heel wat foto's genomen. Allemaal voor 'Boerderij' maar hieronder vast een voorproefje.
Naast het houden van 40 Alpiner melkgeiten, het maken van de kaas en de verzorging van een 11tal ezels, vond Annelies ook nog tijd de oude, prachtige molen te restaureren.
Ze laat me zien hoe alles werkt...
hoe de toevoer van het water geregeld wordt,
en de toepassingen in de molen. Op de voorgrond zie je de zaag en daarachter de pers voor bijvoorbeeld walnoten en koolzaad (als ik het me goed herinner). Beide kunnen dus op de watermolen worden aangesloten.
Buiten is er veel te zien. Een bok die van een groen blaadje geniet... zelfs hele takken werden er van de struiken getrokken. Neem geiten, en het scheelt je bergen snoeiwerk!
Er zijn wel 15 katten. Het allermooiste exemplaar poseert maar wat graag op de prachtige oude kar die voor het woonhuis en de winkel staat.
We brachten de ezels naar een weide, ik schat zo'n 3 km. vanaf de boerderij gelegen.
En daarna de geiten. Dit alles in een stevig tempo. De dagen erna verliepen wat hobbelig, door flinke spierpijn in beide wreven :-)
Na Moulin Begeot logeerde ik in de gite bij de geitenboerderij van ECOlonie in Hennezel. Dit is een ecologische leefgemeenschap in de Vogezen, waar 12 Nederlanders en 5 kinderen hun permanente woon- en werkplek hebben, en het hele jaar door bijgestaan worden door 200 vrijwilligers. Voor de ingang van de gite die achterin de boerderij ligt, moet je de hal in (boog). De kaasmakerij bevindt zich in het blauw geverfde gedeelte. De stal ligt dus rechts van de kaasmakerij.
Op dit moment worden er 51 Saanergeiten gemolken. Het zijn de laatste beetjes... de geiten gaan de volgende maand droog en krijgen in januari en februari hun lammeren.
De melktafel waar 12 geiten gemolken worden.
Een boerderij is geen boerderij als er geen kippen zijn.
Net als bij Annelies, ook hier vermaak om de bok. Bram checkt voortdurend zijn vrouwen of ze wel drachtig zijn. Of zou hij wat anders ruiken? De natuur is een wonder!
Het hoofdgebouw van ECOlonie waar onder meer het hotel zit, de winkel, en de gezamenlijke eetruimte.
Het logo van ECOlonie, het labyrint.
Lees hier de betekenis van het labyrint (klik op de foto).
Kaaseter dat ik ben (met een dikke halve kilo kom ik de week echt niet door :-) was een kijkje in de kaasmakerij ook erg boeiend. Op de foto is de melk aan het stremmen.
Verder heb ik veel in de omgeving gewandeld. De prachtige herfstkleuren van de bomen, de weides met de koeien, de slaperige gehuchtjes... geweldig mooi! Op de foto een Schotse Hooglander.
En nog even over ' je kwetsbaar voelen': tijdens een wandeling door het bos bij het meer van Clairey, in de buurt van ECOlonie, brak er met donderend geraas een wild zwijn door de struiken, ik schat zo'n 10 meter voor mij uit. Een seconde schrik... wat als het enorme beest op me afrent. Maar het zwijn dacht maar aan één ding... hij vloog het pad over, de struiken weer in en plons, zo het meer in. De plons klonk alsof een heel stel mannen tegelijk de duikplank afspringen, en als een bom in het water neerkomen :-) Kunnen wilde zwijnen zwemmen? Ik heb nog gekeken of ik wat in het meer zag drijven, maar nee. Net als de eland met 2ling in het Noorse dorp waar ik gewoond heb, een bijzonder moment om aan terug te denken.
Prachtig omschreven hoe je je kwetsbaar kan voelen en je komt er sterker uit.
BeantwoordenVerwijderenZo herkenbaar.