Wijnbouw is vooral trekker rijden

Het jaar sluit ik af met de blog over Gijs Westeneng die tijdens de oogst vergat de trekker op de handrem te zetten! Wat er toen gebeurde...

En na een jaar fotograferen is tie dan eindelijk af: de reportage over al het tractorwerk in de wijngaarden. Veel kijkplezier.

Voor alle lezers het allerbeste toegewenst voor 2012, en voor alle Favorianen dat het maar weer een mooi Favori- en wijnjaar mag worden!

Eerste Kerstdag...

... en omdat er in Frankrijk geen Tweede Kerstdag wordt gevierd en we deze dag gewoon moesten werken, genoten we dubbelop :-)

Aangekomen bij het huisje van Ben en Marijke voor 'een middagje uit', zit Marijke heerlijk in de zon te lezen. Marijke: "wat een fantastisch weer. Ik heb zelfs bij het zwembad in een ligstoel gelegen, een dutje gedaan. Dat was ik wel aan toe, na een uur internetten. Ik ben daar helemaal niet goed in, maar raad eens wat ik gevonden heb? Waar denk je dat we heengaan?" Ik heb geen flauw idee en laat me verrassen.

Het is de hoogste pigeonnier (duiventil) van Europa en die staat in Brue-Auriac, een kwartier rijden vanaf Favori. Wat bijzonder. De duiventil is 22,5 meter hoog en 12,43 meter in doorsnee. Door zijn afmeting kreeg het in 1996 een plaats in de Guinness Book of Records. De duiventil is in 1750 gebouwd door Georges Roux de Corse die verantwoordelijk is voor de bouw van 42.000 duiventillen in heel Frankrijk. Er is ruimte voor 6.000 nesten waarin een duivenkoppel iedere maand 2 eieren legt. Zonder de jonge duiven hebben we het al over 12.000 vogels. Onvoorstelbaar! Bijzonder aan deze duiventil is de ladder, steunend op een verticale as in het midden van de pigeonnier. Hierdoor draait de ladder rond en zijn alle nesten bereikbaar. De duiventil was vroeger erg belangrijk, omdat er veel mest vandaan gehaald werd.

We rijden door naar Seillons dat boven op een berg ligt. Als eerste zien we de wijncoöperatie Saint André. Gezien alle flessen is het wel duidelijk wat ze daar de komende tijd gaan doen :-)

Het vroegere hotel de Ville is nu de mairie (stadhuis). Een prachtig, zonnig gebouw, met hoe kan het ook anders in Frankrijk, een paar mooie platanen ervoor.

Kijk, wat zijn dat toch voor bruine ballen die in de platanen hangen?

Het zijn platanenballen, en vervolgt Ben de biologieles, die zitten vol met zaadjes. Druk wordt er aan zo'n bal gepeuterd en inderdaad, vol met zaad. Nu snap ik waarom er in ieder dorp platanen staan :-)

Slenteren door de oude straatjes...

Bij een verder saai huis, hangt een mooi tableau bij de voordeur.

Genieten van het uitzicht over de omgeving (let op het piepkleine huisje met de opening in het dak... vast een piepklein binnenplaatsje).

En genieten van de zon... zo'n zonnige Kerst heb ik nog nooit meegemaakt :-)

We besluiten de sightseeing bij wijngaard Debat waar ik een achtergelaten bank op de foto heb gezet. Waarom? Dat komt binnenkort in een andere blog. Gelijk maar even het grandioze uitzicht vastgelegd.

En dan het kerstdiner, door Ben bereid. Vooraf een visschotel, en daarna kip uit de oven met Provençaalse aardappeltjes, gemixte groente, sla en verse ananas. Het was uit de kunst :-)

En om nog even te lachen, eindig ik deze blog met een blog van 'boerinneke in Frankrijk (Monique) dat nu met de Kerst wel erg toepasselijk is :-)

Broodje BaPauw

Ik heb een beetje een haat-liefde-verhouding met de pauwen die op Favori rondlopen. Waren het er vorig jaar nog 10... 5 van de 7 babypauwtjes hebben rampen zoals de vos en hevige regenbuien overleefd... wat de stand op 15 pauwen brengt. Op het moment van schrijven, schijnt de zon en zitten 5 van die pauwenbeesten tegen mijn terrasdeur gekluisterd. Behalve mooi, zijn ze ook nog eens slim en vangen zo dubbele warmte op. Maar ik zit er mooi mee want een pauw laat meerdere keren per uur een flats vallen! Zo komt het dat ik behalve een deurmat binnen, ook buiten een matje heb liggen... een matje van een kleverige, bruine substantie! Yek :-(

Mijn zus Mary die afgelopen mei een paar dagen bij me logeerde, en dus in de paartijd met haar neus in de boter viel, stond ook versteld van het pauwengeschreeuw. Op een mooi zomers avondje zaten we nog lekker even buiten en zaten al gauw met de handen tegen de oren, zo oorverdovend was het gekrijs. Waarop mijn zusje zich omdraaide, een vernietigende blik op de pauwenkolonie wierp en zei: de hoogste tijd voor een broodje BaPauw :-)

Wie ook weleens een pauw in de pan heeft gestopt, is Christianne Muusers. In 2003 verscheen zij op de tv in het programma Markant Nederland. Op het Muiderslot bereidde zij een Middeleeuws feestmaal met een aantal pronkgerechten waaronder een pauw in zijn veren. Lees hier haar boeiende blog over de pauw op ons bord die verdreven werd door de kalkoen (ook zo'n droge vogel :-)

Op de middelste foto Sil, mijn Abessijnse kater die zich hier voor het eerst omringd ziet door een meute pauwen. Hij deed erg stoer, tot ze te dichtbij kwamen en hij snel een stapje terug deed.

De onderste foto is genomen tijdens de broedtijd... ik zat heerlijk op de bank te lezen, hoorde plotseling een geluid achter me, draaide me om en zag moeder pauw met kuikens achter de bank staan. Tja, dat krijg je er nou van wanneer je ze iedere dag voert (ikke dus)! Ik deed dit echter in de veronderstelling dat het goed was wat ik deed, want zo maakte ik de kuikens mooi tam. Hanneke zei: "ga er maar mee door, dan kunnen we ze straks makkelijk vangen om op de markt te verkopen!" Tot het najaar werd en Hanneke zei: "ach joh, 10 of 15 pauwen, wat maakt het nou uit! Ik merk er niets van dat er 5 pauwen meer zijn!" Nee Hanneke, wacht maar tot het weer paartijd is, dan piep je wel anders :-)

Dit was de haatblog :-) De liefdeblog bewaar ik voor het nieuwe jaar waarin de meest vertederende babypauw-foto's te zien zullen zijn.

Kerstkaart

Behalve mijn 2 kleine nichtjes, ouders en oma, heeft er niemand een kerstkaart van me gehad. Iedereen moet het maar met deze foto's doen, die gemaakt zijn door Ben en Marijke.

Ra ra, met wie houdt Kiba zich bezig? En ra ra, wat krijg ik zondagavond bij Ben en Marijke met het kerstdiner te eten? Om het niet te moeilijk te maken... beide antwoorden zijn hetzelfde :-)

Ik heb ook geen gevoel dat het bijna Kerstmis is. Kijk maar hoe lekker we in de zon zitten :-) Afgelopen week hebben we wijngaard Rudy gesnoeid, en volgende week beginnen we aan La Fave dat een megaklus is... daar komen we de maand januari wel mee door. Grappig detail op de foto: de beker op de voorgrond die 's avonds de prullenbak in kon, samen met 2 andere bekers uit dezelfde serie.... vol met barsten. Zo aan het eind van het jaar geeft dat wel een lekker opruimgevoel, om het nieuwe jaar met nieuwe bekers te kunnen beginnen :-)

Een binnenstebuiten gekeerd kalf

Zo zie je ze het liefst; een gezond, mooi kalf springend in het hok, dicht bij zijn moeder, of zoals op de foto, liggend in het gras.

Maar zo heel af en toe gaat er tijdens de vorming van de foetus wat mis, en krijg je monstrueuze misvormingen zoals op deze foto.

Toen ik vorig jaar veearts Kristof van Hoye bezocht, kreeg ik een filmpje te zien van een bijzondere keizersnede, uitgevoerd onder bijzondere omstandigheden. Dit verhaal vind ik één van de meest mooie die ik tot nu toe geschreven heb. Hier is de link van deel 1 .

En hier deel 2.

De bovenste foto is gemaakt door Pieter-Willem Hendriks (boer). De onderste foto is gemaakt door Diederick Karthaus (dierenarts).

Hollandse boer boos op Tine

Bij de foto staat: Niet boos, alleen erg teleurgesteld.

Noorwegen kent geen Sinterklaas en de grap is dat er 'sint' staat, dat in het Noors dus 'boos' betekent. Om deze grap te snappen, moet je de blog lezen over Sjaak Mocking (melkveehouder in Noorwegen) die geen leuke Sinterklaas heeft gehad.

Volwassen mensen huilen niet!

Nu op 'Boerderij' een nieuwe blog over heimwee, een dood kalf, een dode stier en over armoede. Klinkt niet alsof er ook maar enige samenhang in zit. Toch is dat wel zo. De verbindende factor is de trilogie 'Boerin in Frankrijk' van Wil den Hollander. Een wereldboek!

De adembenemende luchten zijn gefotografeerd 's morgens vroeg, vanaf het terras voor mijn huis. Ontzettend balen van die ene spetter in het midden van de lens :-( Die is wel heel erg zichtbaar.

De Pelgrimage

Met één been alweer bijna in december, is het de hoogste tijd voor wat oude foto's.

Het is 19 juni en we staan voor Favori, waar een grote groep mensen uitrust van een lange en vermoeiende wandeling. Zij lopen ieder jaar deze pelgrimage (bedevaart), die begint in Marseille en eindigt in Cotignac. Er wordt niet alleen gewandeld, maar ook gebruik gemaakt van een bus.

Met uitzondering van de priester en de organisatie, zijn het alleen vrouwen die met deze pelgrimage meedoen.

Een priester en een non.

Het thema is 'mères de familles', dat betekent 'de huismoeders'. Er wordt nog druk aan de vaandel geborduurd.

Er is ieder jaar een ander thema. Hanneke vertelde dat in het eerste jaar dat zij op Favori woonden, de pelgrimage het thema 'vruchtbaarheid' had. Hanneke had van tevoren een brief van de organisatie gehad, die vroegen of Favori als pleisterplaats mocht fungeren. Dat mocht, maar Hanneke en Henk konden er niet voor thuis blijven, zij moesten naar de notaris. De bedoeling is dat er water geschonken wordt, en dat een wc beschikbaar wordt gesteld. Hanneke had de waterkaraffen gevuld en de glazen klaargezet. Bij terugkomst bleek Pedoe weg te zijn, toen nog een kleine pup. Hanneke en Henk hadden rond Favori gezocht, maar haar niet gevonden. Aan het eind van de middag kwam er een auto voorgereden, met daarin iemand van de organisatie. Wat bleek; Puck was meegelopen met de optocht. Vruchten heeft het zeker afgeworpen :-) Zij kreeg het jaar erop een nest met 5 pups, waaronder Puck die gebleven is.

Stan & Margaret in gesprek met iemand van de organisatie, en met een non.

Alle Favorianen zijn van de partij. Op de foto: Paul, Wil, Anneke, Ben & Marijke, en Carla.

Een mooi houten beeldje dat door één van de vrouwen gedragen wordt.

Tijd voor het gebed.

Heel toepasselijk, deze vredesduif die in de tuin voor Favori staat.

Het is tijd om verder te gaan... de tocht is vandaag in Pourrières begonnen en zal in Correns eindigen, waar morgen een dienst in een kapel bijgewoond zal worden. Met de auto is het 25 km naar Correns, maar de wandelroute gaat via allerlei binnenwegen (via domaine Routas tegenover Favori en via Châteauvert) en dan is het een stuk korter.

Record aan regen

Regen, regen en nog veel meer regen! Internet viel uit en dat duurde maar liefst een week. Dan rijd je een paar keer naar de Flunch, een fastfoodrestaurant in St. Maximin en Brignoles waar de food wel erg fast is, maar het internet niet... hoelang ik ook wachtte, ik kreeg deze foto's niet op de blog.

Ondertussen zijn we 2 weken verder en weten we dat het in heel Zuid-Frankrijk behoorlijk gewaterd heeft en de schade enorm is.

Dus schreef ik een blog voor 'Boerderij' (link onderaan) en beperk me hier tot wat mooi-weer-gepraat :-)

Zondag 6 november ging ik de brievenbus legen en hoewel er voorspeld was dat er in het weekend zo'n 300 mm regen zou vallen, stond ik toch te kijken van de hoeveelheid water op de toegangsweg naar Favori... het kwam bijna tot aan m'n knieën.

Hanneke was een weekend in Schotland en Henk, die al wat langer in Nederland was, smste vrijdag: ik ben morgen aan het eind van de middag weer thuis.

Waarop ik terug smste: oké, dan trek de zwemvliezen maar aan. Het regent hier pijpenstelen en voorlopig wordt het niet droog!

Waarop Henk antwoordde: dan blijf ik nog een dag. Toen hij zondagmiddag bij Brue-Auriac kwam (ligt 10 minuten rijden vanaf Favori) was de weg afgesloten, zoveel water... dat werd dus nog een nachtje camper.

Hoe nat het ook is... mooie plaatjes zie ik altijd :-) Prachtig, die herfsttinten.

Je ziet de druif Syrah in 3 herfsttinten. Het kleurverschil komt door de leeftijd en de ligging. Links een donkerrode 4-jarige wijngaard, en daarachter een 3-jarige wijngaard op terrassen dat vermoedelijk voor de gele en oranje tinten zorgt.

En hier zie je Bellevue, een wijngaard van 1.60 hectare met 7.000 jonge planten onder water staan. Hier stond vorige week het water 1.50 meter hoog!

De angst was dat de rivier alles weggespoeld zou hebben... de jonge wortels zitten immers nog niet diep in de grond... maar zoals het er nu uitziet, lijkt het erop dat de meeste planten zijn blijven staan.

Lees de blog op 'Boerderij' met alle rampnieuws over de Var, en over de hoeveelheid neerslag de afgelopen jaren op Favori, verzameld door Hanneke.

Ingezonden werk

Via de mail kwamen er al complimenten binnen over de mooie en afsluitende blog over de handpluk. Bedankt mensen. Maar we zijn er nog niet... er komt nog een toetje, namelijk de ingezonden foto's van Cees, Roel, Marie-Jo en Carla. Als het een fotowedstrijd zou zijn, had ik niet kunnen kiezen tussen de nummer 1 en 2. Daarom beide op de eerste plaats:

De (t)huisberg, ingezonden door Roel (uitzicht vanaf Favori).

Het lossen van de druiven, ingezonden door Cees. Hanneke strooit poeder bij de druiven, om oxidatie tegen te gaan.

Waarom kijken Angelique en ik zo geconcentreerd naar de grond? Wel, de pomp heeft weer kuren en gooit de druiven eruit, in plaats van de buis in, door naar de pers. "Stop de pomp" roepen wij naar Cees die de groene en rode knop bedient. Dat wordt weer vegen!

Mooi groen en oranje.

We zijn klaar met de handpluk. Zijn alle emmers uit de wijngaard!

Hoedje voor de warmte.

Mopperde Marie-Jo dat Paul nou nooit eens normaal op de foto staat (zie blog handpluk)... deze vind ik absoluut fotogeniek :-)

"Toe Marie-Jo, maak je ook een foto van mij?". "Heb ik gisteren gedaan hoor, maar je had het niet in de gaten" zegt Marie-Jo. "Gisteren! Maar toen had ik dat ouwe vestje aan en mijn haren niet leuk. Graag nog een nieuwe foto please" :-)

Koffiepauze.

Mooie petjes (achter mij: Karien en Evert).

Paul even lekker onderuit en een paffie erbij.

Heerlijke lunch op Favori.

Cees voor het eerst op de tractor.

En hieronder nog wat eigen werk...

Ook Karien heeft nog nooit tractor gereden en wil dat graag eens proberen. Roel legt uit welke knoppen en hendeltjes belangrijk zijn en welke niet aangeraakt mogen worden :-)

Even inzoomen op de geconcentreerde gezichten... men kijkt naar de druiven die gelost worden. Van links naar rechts: Henk, Hanneke, Eef, Karien en Wim.

De druiven zijn in de receptie gestort en zijn nu op weg naar de ontsteler.

Vond Cees de handpluk niet zo leuk en maakte ik een grapje over zijn gezicht dat boekdelen sprak... zoals beloofd nu een vrolijke Cees op de foto, samen met Angelique.