Het Martelpad

Zaterdag 28 mei was het dan zover! Eindelijk gingen we 'die veelbesproken wandeling' in de Gorge du Verdon maken. 'We' zijn Helena & Jan Pieter, Roel (die de foto's heeft gemaakt), Paul & Carla en oud-Favorianen Paul & Marie-Jo. Echt zenuwachtig was ik niet, maar helemaal gerust erop ook niet. Er zouden in voorgaande jaren, mensen huilend op Favori zijn teruggekomen! En de naam van de wandeling, 'het Martelpad' (Sentier Martel) is ook niet echt geruststellend. Wat staat ons te wachten...

Drinken we op doordeweekse dagen altijd om 9.30 koffie in de wijngaard... deze dag deden we dat op een terrasje in La Palud sur Verdon. Vandaar met een paar auto's naar het beginpunt van onze wandeling; Chalet de la Maline. Volg de blauwe lijn op het kaartje, tot aan Pont de Tusset, en je ziet welke tocht we gewandeld hebben.

Het was erg warm, maar we hadden mazzel... de tocht van 14 km. die langs de noordoever van de rivier de Verdon loopt, lag grotendeels in de schaduw. Dat scheelde behoorlijk in de zweetdruppels :-) Op deze foto loop ik voorop, en daarachter Jan Pieter, Helena en Paul.

Hier klimmen we 90 meter naar beneden op de beroemde ladders van Imbert (Breche Imbert). Het zijn er 6 achter elkaar, met totaal 252 treden. De trappen zijn steil en de treden smal... hier zie je Jan Pieter, Carla & Paul achterwaarts naar beneden gaan :-)

We hebben wel zin in een strandje, maar moeten daarvoor eerst aan een touw gaan hangen...

... maar dan heb je ook wat! De mannen kunnen eindelijk laten zien waar ze goed in zijn, namelijk kiezels over het water scheren :-) De temperatuur van het water wordt ook gecheckt. Te koud om er ook maar één teen in te hangen (zeg ik, en vermeld erbij dat ik de afgelopen 60 zonnige dagen al maar liefst 3 keer in het Favori-zwembad heb gelegen :-)

En de wandeling? Die vond ik Janboerenfluitjes, oftewel simpel te doen. De naam 'het Martelpad' is dan ook een grapje uit de wandelgang :-) Deze tocht is genoemd naar de speleoloog Eduard Alfred Martel, die in 1905 zijn eerste trip door de Grand Canyon du Verdon maakte.

Een geweldige dag die Roel, Jan Pieter & Helena en ik, afsloten met een terrasje aan het water en een etentje (de rest lag op apegapen thuis voor de buis, Manchester-Barcelona te kijken :-)

En voor diegenen die willen zien wat pas echt spannend wandelen is... hier de blog van Jeroen M.A. Vogel die over het Slowaaks Paradijs gaat... alleen voor de echte die-hards en dan maak ik echt geen geintje (zie het eerste filmpje). Jammer dat in dit filmpje niet te zien is hoe je via een ladder, een waterval beklimt. Is dat echt waar? Niet helemaal; de touwladder hangt vlak achter de waterval, zodat het lijkt alsof... je moet dus niet bang zijn om nat te worden :-) In het 2de filmpje kun je zien dat het zo geschikt is voor kinderen... nou, die mening deel ik niet! De blog van Jeroen is van vorig jaar en misschien is er de afgelopen jaren veel verbeterd (lees: onderhoud gepleegd). Ik maakte er een wandeling in 2006 en van veel houten laddertjes en bruggen waren de treden weggeslagen. De te overbruggen gaten waren zo groot, dat ik hier wel de tranen in de ogen had staan... tranen van spanning! Maar uiteindelijk kijk je er met een trots gevoel op terug. Ik heb het gedurfd en heb m'n grenzen verlegd! Ik zou er nog wel een keer heen willen.