DES-boek bijna dicht?!

Een DES-dochter ben ik al vanaf mijn geboorte, en volgens een arts is het een boek dat nooit gesloten zal worden. Maar vandaag heb ik toch echt het gevoel dat ik aan het eind van het boek gekomen ben! Misschien zelfs wel de laatste pagina! Of is het gevaarlijk zulke optimistische woorden te schrijven? Tussen '02 en '05 ben ik 4x onder narcose geweest; 2x voor biopties, en 2x de laserbehandeling. Reden: bij DES-dochters zitten baarmoederhalskankercellen niet op de baarmoedermond, maar in de vagina. Afwijkende cellen worden gevonden door uitstrijken te nemen en worden ingedeeld in pap 1, 2, 3a + b en 4, waarbij 1 normaal is. Ik had 3b. De biopties worden ingedeeld in cin 1, 2 en 3, waarbij 1 de minst erge is... ik had 3. De complicatie was dat 'de onrustige plek' op 12 uur zat... moeilijke plaats! Boodschap die ik meekreeg: het is een gebed zonder eind! Het is beter dat we alles verwijderen, dus baarmoeder en een stuk van de vagina. Of ik met eierstokken verder wilde leven, mocht ik zelf beslissen :0) Dramatisch? Nee, er zijn veel ergere dingen! Ik kan me herinneren dat ik komend uit het ziekenhuis na weer zo'n fijn consult, m'n tranen wegpoetste bij een oliebollenkraam, om vervolgens bij mijn werkgever te trakteren. Laten we vooral vrolijk blijven! In '06 werd ik doorverwezen naar het Radboud. Daar werden opnieuw biopties genomen om te kijken hoe de zaken ervoor stonden. Uitslag: alles rustig. De operatie 'vagina eruit' is voorlopig van de baan. 'Voorlopig' want ik had toen niet het gevoel dat ik er ooit los van zou komen na vaak 'het gebed zonder eind' gehoord te hebben. Ook in '08 een goede uitslag. En HOERA... vandaag de 3de goede uitslag op rij. Advies: kom over 2,5 jaar maar terug. Hoe ik me voel? Ik kan het niet goed uitleggen en doe dat met deze foto's die allemaal een stukje stemming van me weergeven (klik op de foto om ze te vergroten). Boven: kleurenpracht in de Provence (wijngaarden tussen wijndomein Favori en het dorp Bras in de herfst).

Vrolijke bloemetjes in Badefols d' Ans (Corrèze) waarin ik lekker op m'n buik heb gelegen.

Mooie krekel in herfsttenue. Wandelend langs de weg tussen Bras en Favori, is het één groot concert. Ze camoufleren met de kleuren van de eikenboom waar ze op zitten. Ik noem ze de eikelkrekels :0)

Maf, vrolijk kunstwerk in de tuinen van Drulon.

De zon komt op (uitzicht vanaf mijn huisje en terras).