Gevaarlijke Franse wegen! (2)

Hier staat de Eend nog heerlijk in het zonnetje, voor het kerkje in Badefols d'Ans. Precies 2 weken later rijdt ze een grote oplegger op, en worden de Eend en ik naar een garage gereden. Panne :0( Een hele belevenis... te lezen in deze blog. Onderaan de blog vind je de link naar mijn eerste fotoreportage over een Nederlandse boer in Frankrijk. De reportage is gisteren al geplaatst, en 2 mooie complimenten zijn al binnen... waar ik erg blij mee ben.

Gevaarlijke Franse wegen! (1)

Met deze spannende titel sluit ik wat 'Boerderij' betreft het jaar af. Het 2de deel met de bijbehorende foto-reportage zal tussen kerst en oud en nieuw verschijnen. De foto's zijn gemaakt bij Libbe en Corrine van Dijk, de eigenaren van Le Rideau in Zutphen, waar ik bijna 5 jaar heb gewerkt. Hun huis staat in Le Grand Bougnat (Saint Marien) en is ruim 250 jaar oud. Oorspronkelijk is het gebouwd voor de jacht. De eigenaren stamden uit een rijke familie en woonden aan de Ivoorkust. Later zijn ze in Le Grand Bougnat gaan wonen, en werd het huis verbouwd tot woonhuis. Ik heb er een nachtje gelogeerd, en vandaar uit, reed ik naar de tuinen van Drulon (daarover later meer) met bijbehorende boerderij. De trip met de Eend ging niet helemaal van een leien dakje... het was een heftig weekend, te lezen in de 2 blogs!

Op de foto's zie je me aan de borrel met Hanneke (een zus van Corrine) en Jappie. Je ziet Libbe en Corrine gezellig kokkerellen, terwijl de rest in de salon zit te lezen of tv te kijken. En de 3 zussen Gerha, Corrine en Ineke op een bankje. De prachtige blauw gebloemde gordijnen zijn van het Franse merk Boussac en komen natuurlijk van Le Rideau.

DES-boek bijna dicht?!

Een DES-dochter ben ik al vanaf mijn geboorte, en volgens een arts is het een boek dat nooit gesloten zal worden. Maar vandaag heb ik toch echt het gevoel dat ik aan het eind van het boek gekomen ben! Misschien zelfs wel de laatste pagina! Of is het gevaarlijk zulke optimistische woorden te schrijven? Tussen '02 en '05 ben ik 4x onder narcose geweest; 2x voor biopties, en 2x de laserbehandeling. Reden: bij DES-dochters zitten baarmoederhalskankercellen niet op de baarmoedermond, maar in de vagina. Afwijkende cellen worden gevonden door uitstrijken te nemen en worden ingedeeld in pap 1, 2, 3a + b en 4, waarbij 1 normaal is. Ik had 3b. De biopties worden ingedeeld in cin 1, 2 en 3, waarbij 1 de minst erge is... ik had 3. De complicatie was dat 'de onrustige plek' op 12 uur zat... moeilijke plaats! Boodschap die ik meekreeg: het is een gebed zonder eind! Het is beter dat we alles verwijderen, dus baarmoeder en een stuk van de vagina. Of ik met eierstokken verder wilde leven, mocht ik zelf beslissen :0) Dramatisch? Nee, er zijn veel ergere dingen! Ik kan me herinneren dat ik komend uit het ziekenhuis na weer zo'n fijn consult, m'n tranen wegpoetste bij een oliebollenkraam, om vervolgens bij mijn werkgever te trakteren. Laten we vooral vrolijk blijven! In '06 werd ik doorverwezen naar het Radboud. Daar werden opnieuw biopties genomen om te kijken hoe de zaken ervoor stonden. Uitslag: alles rustig. De operatie 'vagina eruit' is voorlopig van de baan. 'Voorlopig' want ik had toen niet het gevoel dat ik er ooit los van zou komen na vaak 'het gebed zonder eind' gehoord te hebben. Ook in '08 een goede uitslag. En HOERA... vandaag de 3de goede uitslag op rij. Advies: kom over 2,5 jaar maar terug. Hoe ik me voel? Ik kan het niet goed uitleggen en doe dat met deze foto's die allemaal een stukje stemming van me weergeven (klik op de foto om ze te vergroten). Boven: kleurenpracht in de Provence (wijngaarden tussen wijndomein Favori en het dorp Bras in de herfst).

Vrolijke bloemetjes in Badefols d' Ans (Corrèze) waarin ik lekker op m'n buik heb gelegen.

Mooie krekel in herfsttenue. Wandelend langs de weg tussen Bras en Favori, is het één groot concert. Ze camoufleren met de kleuren van de eikenboom waar ze op zitten. Ik noem ze de eikelkrekels :0)

Maf, vrolijk kunstwerk in de tuinen van Drulon.

De zon komt op (uitzicht vanaf mijn huisje en terras).

Het is koud in de Provence :0)

Twee weken geleden was ik in een wit Noorwegen. Ik pakte mijn spullen in de aanhanger van Wilma en Maarten van Pinxteren die afgelopen juni een boerderij zijn begonnen in de buurt van Rissa, en even naar Nederland reden om wat huisraad op te halen. De resterende tijd was ik druk met de boekhouding van Johan. Wel weer wennen; temperaturen van -7 en een onverwarmde slaapkamer! Daarna was ik een week in Winterswijk waar ik door de sneeuw heb gefietst. Dat was ook wennen want in Noorwegen was het sneeuwfietsen niet meer mogelijk nadat dieven de verleiding niet weerstaan konden en een paar jaar geleden mijn fiets meenamen.

Terug in de Provence is de zon een welkome verademing. Het is bijna niet voor te stellen maar gistermiddag zat ik in de zon op het terras te lunchen :0) Nachtvorst is er wel! De temperatuur zakte tot -4. Dit had tot gevolg dat van de 4 auto's op Favori er niet één gebruikt kon worden (de camper niet meegerekend). De voorste auto is een Jeep die met koud weer niet wil starten. Dat kan maar zo een halve dag duren voordat dat een keer lukt. De witte en rode Fiats hebben vastgevroren versnellingspoken. Men heeft de gewoonte ze in de 2de versnelling te parkeren, zodat men altijd weg kan rijden. Dit was vrijdag niet gebeurd; ze stonden beide in 'de achteruit'. Zodoende zette Henk ze alle 3 in de zon om op te warmen. Even later kwam ook de Eend, die een bevroren slot had erbij... althans, dat was de bedoeling. Rollend vanaf de parkeerplaats bleken de remmen het ook niet te doen. Toen de Eend met een verschrikte Henk achter het stuur was uitgerold, (ik blij dat ik het aan hem had overgelaten :0) bleek de bocht te kort om de zon te halen. Dus stond de Eend zielig midden op het pad. Nadat we uitgelachen waren om het stilstaande autopark van Favori, zie je op de onderste foto Henk richting de auto's lopen om een poging te wagen. Zullen de poken ontdooid zijn? Hoe zal dat gaan als ook hier de winter echt gaat vallen?